Het is dinsdagavond en ik zit op de bank.
Het is dinsdagavond en ik zit op de bank. Mijn telefoon gaat, onbekend 06-nummer en ik weet meteen dat het een nieuwe melding is.
Ik bel voor mijn schoonmoeder, zij is uit het leven gestapt …
Weet even niet wat ik moet zeggen, dit overvalt mij ook. Wanneer willen jullie dat ik kom? Het liefst zo snel mogelijk. Oke ik ben er binnen een half uur.
Onderweg schieten allerlei gedachten door mijn hoofd, ben vergeten te vragen hoe oud mevrouw is maar hij zei ik bel voor mijn schoonmoeder …… Bij het huisadres aangekomen ontmoet ik de familie, echtgenoot, dochter en zoon en hun partners, totaal van de kaart. Begrijpelijk. Ik hoor eerst hun verhaal aan en vraag daarna of ik mevrouw mag zien. We gaan naar boven. Mevrouw is op bed gelegd door het ambulancepersoneel. Ze ligt er vredig bij.
Meneer raakt zijn vrouw zo liefdevol en zo ontredderd aan. Pure liefde. Ik kan, wil en hoef op dat moment niets te doen. Ik hoef er alleen maar te zijn, luisteren, steun bieden. Tranen vloeien.
Meneer wil zijn vrouw erg graag thuis opbaren, kan dat? Ik kan hem gerust stellen, dat kan, dat gaan we regelen. Ik adviseer een lichte balseming, er zijn jonge kleinkinderen en als zij oma aan willen raken dan is oma niet zo koud als met een koeling. Normaal gesproken kan een lichte balseming gewoon thuis gedaan worden maar in deze speciale situatie vinden wij het beter om deze behandeling niet thuis te doen maar mevrouw voor 1 nachtje mee te nemen. Ze komt dan de volgende dag naar huis. Meneer vindt het goed dat wij zijn vrouw voor 1 nachtje mee nemen. De kleding wordt uitgezocht.
Rond 23.30 uur verlaat ik het gezin en spreek af dat ik de volgende ochtend om 10:30 uur terugkom. We gaan dan samen werken aan een persoonlijke rouwkaart. Ze denken meteen aan een foto hiervoor maar dan staan dingen op die er eigenlijk vanaf mogen. Ook dit kunnen we regelen, gelukkig bestaat er photoshop. Hoop dat ze vannacht een beetje kunnen rusten.
Thuis aangekomen denk ik terug aan het gezin, compleet onverwachts, ze hebben dit echt niet zien aankomen, wat een verlies.
Meneer heeft amper een oog dicht gedaan, dat is natuurlijk niet vreemd. Hij kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Zijn vrouw komt die middag om 15.00 uur naar huis. We gaan eerst aan de rouwkaart en de adressen werken. Dan zijn we klaar als zijn vrouw naar huis komt. Ze hebben inderdaad een mooie foto van mevrouw. Deze foto en dan iets van natuur op de achtergrond, kan dat? Zij hield van de natuur, heerlijk wandelen, dat deed ze graag. Met ontwerp is het gezin erg tevreden. De rouwkaart is zoals zij het graag willen, de adressen zijn geschreven grotendeels. En dan is het 15.00 uur. mijn collega’s komen met mevrouw thuis. Samen met het gezin kleden we mevrouw verder aan. Ze komt in de huiskamer op een opbaarbed, ze is weer thuis.
Persoonlijk vind ik het erg fijn als er een thuisopbaring kan plaatsvinden. In eigen omgeving, je kiest zelf het moment om er even naar toe te gaan, ook zo vaak als je wilt.
Er volgt een emotionele week. Maar er is veel liefde in dit gezin maar de vraag waarom … die blijft onbeantwoord.
Na de uitvaart wordt ze bijgezet bij haar zoon, eindelijk weer samen.
