Afscheid nemen van een lieve vrouw.
Onlangs hebben we afscheid moeten nemen van een lieve vrouw, ze werd slechts 63 jaar oud.
Een trotse vrouw, trots op haar man, haar dochter en haar gezin. 2 kleinkinderen (4 en 2 jaar jong) waar zij dol op was en de kleinkinderen waren erg dol op haar. Ze was al enige tijd ziek maar dan nog komt zo’n afscheid onverwachts. De laatste dagen hebben haar man en dochter bij haar gewaakt in het ziekenhuis omdat het thuis niet meer ging. Ik leerde dit gezin pas kennen na het overlijden van mevrouw maar ik voelde meteen de liefde die er was. Ook naaste familie was aanwezig of kwam nog even langs in het ziekenhuis. Het was goed zo. Samen met een zus hebben wij mevrouw verzorgd en dit voelde goed voor de zus. Mevrouw zag er ook erg mooi uit, in haar jurk die ze speciaal voor hun 40-jarig huwelijksfeest had gekocht.
De gesprekken die je op zo’n intiem moment samen met elkaar voert zijn erg kostbaar en we nemen hiervoor dan ook uitgebreid de tijd. En ook in de dagen voor het definitieve afscheid zijn de gesprekken kostbaar. Met het afscheid las een vriendin een tekst voor die de dochter had geschreven. Een tekst met dankbaarheid en veel liefde. Zo ontroerend mooi geschreven, dat zelfs de vriendin die de tekst al diverse keren had geoefend het toch op dat moment niet zonder een brok in haar keel kon voorlezen. En na deze tekst een spontaan applaus van de aanwezigen. Een kippevel moment.
De 2 kleinkinderen hadden knuffels uit mijn knuffelmand mogen kiezen. 1 knuffel ging met oma mee en de andere blijf bij de kleinkinderen. Zo was oma niet alleen. Een paar weken later ging ik nog even langs bij meneer. De kleindochter (4 jaar jong) was blijven logeren en opa had haar natuurlijk flink verwend met lekker eten. Bij het slapen gaan werd er een boekje voor gelezen en opa bleef nog even bij haar liggen met als gevolg dat hijzelf na ruim 1 uur wakker werd naast zijn kleindochter. Maar ’s-Nachts werd de kleine meid huilend wakker en verteld aan opa dat zij oma zo miste. Op zo’n moment zit ik ook met tranen in mijn ogen maar knipper ze vlug weg.
