Menu
Het schrijven van een passende condoleance tekst is niet voor iedereen even eenvoudig. Het overlijden van iemand is een behoorlijke impact en een emotionele gebeurtenis. Vind maar eens de juiste woorden die boodschap op een mooie manier overbrengen. De nabestaande waarderen het enorm wanneer u uw eigen bewoordingen vindt en een tekst plaatst op deze pagina.
Uw oprechte belangstelling is voor nabestaanden van onschatbare waarde. Een hand op de schouder, een kaartje in de brievenbus, zelfs een appje of mailtje doet goed. Voelt u zich betrokken, laat dan een persoonlijk bericht achter. Op deze pagina zijn de reacties tijdelijk zichtbaar.
Reacties op deze pagina zijn voor iedereen zichtbaar en worden na vier weken verwijderd. Wil je wel een boodschap achterlaten, maar wil je niet dat deze zichtbaar is? Stuur dan een bericht per email aan contact@berdienuitvaart.nl. Alle reacties worden gebundeld en in boekvorm aangeboden aan de nabestaanden, als blijvende en tastbare herinnering.
Jouw bijdrage van troost en teken betrokkenheid zijn ontzettend waardevol!
Dankbare groet,
Berdien | Berdien Uitvaartbegeleiding
57 reacties
Heel veel sterkte voor jullie allemaal zo triest zo jong hier zijn geen woorden voor rust zacht daan
Jan, Rob, Floor en verdere familie en vrienden, gecondoleerd met het overlijden van jullie Daan.
Vreselijk, en dan ineens is al weer alles anders….
Heel veel sterkte 🍂
Familie en vrienden heel veel sterkte toegewenst. Daantje was een jongen uit duizenden. We gaan hem missen. De schrok is groot over verdriet nog niet gesproken. Wij hebben mooie herrineringen met hem mogen maken en zijn dankbaar dat we hem hebben gekend.
Jan, Rob en Floor
Familie en vrienden.
Moeilijk is het om woorden te vinden die troost geven. Maar oprechte gedachten van medeleven gaan naar jullie uit!
Een glimlach voor de herinneringen
Een traan voor het gemis
Omdat het zonder hem
Nooit meer hetzelfde is……
Lieve Jan, Rob en Floor,
Geen woorden kunnen beschrijven hoe intens het moet zijn om Daan te verliezen.
Zó jong met zijn hele leven nog voor zich.
Zijn eerste motorwedstrijd werd hem fataal – het is niet te bevatten!
Hartverscheurend…
Het is nog zo kort geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van Rina.
Het is zoveel, zoveel te veel.
Hoeveel kan een mens verdragen? Het is zó oneerlijk…
We denken aan jullie, huilen met jullie mee
en wensen jullie oneindig veel sterkte en liefde toe.
Geen woorden om dit te beschrijven.
Ongeloof, verdriet, vanalles gaat er door ons heen.
Jan, Rob en Floor, familie en vrienden weet dat wij met jullie meeleven en aan jullie denken.
Lieve Jan, Rob en Floor, gecondoleerd met dit verschrikkelijke verlies.
Al vanaf zijn 2,5 jaar kwam Daantje bij ons over de vloer. Samen met Jari en Giel naar de creche, samen naar de Spoordonkse Boys met de vriendjes toen ze een jaar of 5, 6 waren. Het waren prachtige jaren, Kees zal er ‘boven’ wel over beginnen met Daan. Een paar weken geleden liepen we nog de polonaise bij ons in de kamer en bracht ik hem naar huis. En daar viel hij ‘ons Jentje’ in de armen, we hadden er daarna nog veel lol om. Zo veel mooie herinneringen, op de verjaardagen van Jari tot de laatste keer toe – waar hij altijd lekker de laatste was die vertrok – altijd was er die warmte en de lach van Daan. Een goei, lief menneke met het hart op de juiste plek en dan moet het zo eindigen. Veel te vroeg kan je naar ‘ons mam’, zoals Daan dan zei. Ze zou zo trots op je zijn geweest, zeker nadat je bij de Alpe d’huzes sneller was dan jullie Rob. Je kan het nu zelf gaan vertellen want anders zou ze het niet geloven dat je zo’n doorzetter was voor haar. We gaan je missen jongen! Sterkte ook voor iedereen die zondagmiddag zo dicht bij Daan was na het ongeval, we leven ook heel erg met jullie mee.
Daan gisteren was je nog hier, maar vandaag niet meer.
Hoe kunnen we nu al afscheid nemen zonder te zeggen tot de volgende keer.
Daan voor altijd in ons hart.
Doe de groetjes aan Rina.
Jan, Rob & Floor onze gedachten zijn bij jullie.
Wij zijn stil. Stil omdat we geen woorden kunnen vinden, maar een intens verdriet voelen.
We kunnen ons niet in jullie verdriet verplaatsen maar hopen dat jullie steun vinden in deze nare tijd van verlies en in het zoeken naar antwoord op de grote vraag hoe nu verder…
Heel veel sterkte, veel kracht en liefde toegewenst.
Liefs Martien en Lisette van Oirschot
Bedankt voor de gezellige buurt tijdens het stappen Daan! Heel veel sterkte aan familie en vrienden. De hemel is een ster rijker.
Daan,
Als we elkaar zagen kwam er altijd een duimpje en een glimlach meestal samen met een potje bier.
Een glimlach die meer zei dan honderden woorden. Toch maakte we altijd ff een babbeltje.
Nu werd ik gisteren stil, en dacht aan die glimlach, die pretoogjes, en dat duimpje.
Sund dat ik die niet meer ga zien!
Maar ik vergeten zal ik ze ook ooit!
Dank voor de mooie momenten, vier het leven nu maar daar boven! Want t was nog niet op!
Jan, Rob en Floor, familie voetbal en crossvrienden en natuurlijk
’t 5e.
Voor jullie heel veel kracht en sterkte de komende tijd om dit erorme verlies een mooi plekje te geven!
Want dat verdient Daantje!
Groetjes en duimpje van die ouwe lul 🫡
Toch Daan…..
Lieve Familie,
Ik hoorde net het verschrikkelijke nieuws, dat Daan op veel te jonge leeftijd is overleden en wil jullie bij deze condoleren en heel veel sterkte toewensen
Ik ken jullie van camping Korperich als n altijd vrolijke, gezellige familie, wat moeten jullie veel meemaken, nogmaals heel veel sterkte
Daantje Daantje toch….wat gaat Spoordonk jou missen!! Want wie kent Daan Verouden nou niet?
25 jaar geleden ging ik samen met jullie mam naar zwangerschap gym.
1 dag later dan Giel zag ook jij het levenslicht. En nu 25 jaar later zijn jullie nog steeds vrienden!
Je was een klein manneke vol ondeugende streken en jullie mam vond dat geweldig… ze kon stiekem haar lach niet inhouden als je weer iets uitgespookt had!!😉
Want met jouw spontaniteit, pretoogjes en grote glimlach wond jij iedereen om je vingers.
Je laat ons hier allemaal verslagen en vol verdriet achter maar we weten dat daar boven iemand op je wacht die heel blij is om je te zien…..ook al is het 60 jaar te vroeg!!😔
Wat gaan we je missen jongen!!❤️
Gecondoleerd met dit grote verlies. Wij wensen Jan, Rob en Floor, vrienden en bekenden heel veel sterkte de komende tijd. Rust zacht Daantje, je zult nooit vergeten worden!
Innige deelneming met dit onvoorstelbare verlies.
Jan, Rob en Floor
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Onze Jan herinnert zich dat jullie Daan ballen kwam halen in het ballenhok: “Ha Jan, mag ik unne bal pakken dan go’k vast een balleke trappen”. Kwam altijd ff binnen goeiendag zeggen en soms een bakkie doen.
Unne reuzegoeie jongen!
Heel veel sterkte en kracht de komende periode.
Namens Jan van Rooij
Jan, Rob en Floor,
Heel erg veel sterkte en kracht gewenst.
Wat zal daan gemist worden met zijn lach, baldadigheid en humor.
Lieve Jan, Rob en de rest van de familie. Toen we zondag te horen kregen dat Daan was overleden, was dat erg schrikken. Wat een verschrikkelijk bericht en vooral wat een verdriet voor jullie weer. Veel te jong. Wat zal hij gemist worden. Ik ken hem nog van de camping en ik moest altijd verschrikkelijk om hem lachen. Droogkloot dat hij was. Heerlijk nuchter en altijd vrolijk. We wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies en zullen hem nooit vergeten.
Liefs, Kaylee (dochter van Hans)
Lieve Jan, Rob en Floor,
Toen mijn moeder vroeg of ik haar zondag willen bellen vond ik dat al een gek appje maar ik deed dat dus en toen vertelde ze mij dat Daantje is overleden. Zijn 1e motorcross wedstrijd werd meteen de laatste.
25 jaar geleden toen ik een jaar of 15 was mocht ik voor het eerst oppassen op jouw als een klein schattig menneke. Heb je heel wat flesjes gegeven en luiers verschoont.
En je bent altijd schattig en een vrolijke jongen gebleven tot aan zondag. Je zult echt gemist worden in spoordonk.
Doe jullie mam Rina de lieve groetjes van me, nu zijn jullie weer samen alleen wel veelste vroeg!
Jan, Rob en Floor,
Gecondoleerd met dit verschrikkelijke verlies.
Ongelooflijk, niet te bevatten.
Wij wensen jullie heel veel STERKTE, liefde en kracht voor nu en de tijd die komen gaat!
Hein&Anja van Heeswijk
Lieve Daantje,
Wat een groot verdriet dat jij er niet meer bent. Jij was altijd “ons Daantje” voor jouw ouders – een klein, fijn en watervlug ventje, altijd vol energie, een echte levensgenieter. Je hebt vaak bij ons gelogeerd, was erbij op Willem zijn kinderfeestjes en bracht altijd gezelligheid mee. Lief, soms een echte deugniet, maar altijd goedlachs en ad rem.
We koesteren de mooie herinneringen aan de vakanties op de camping in Duitsland, waar we zoveel hebben gelachen en genoten.
De laatste jaren zagen we hoe toegewijd je was aan je werk. Naast je werk dronk je graag een pilsje en samen met een sigaret en wat kletspraat was de lol weer compleet. We hebben veel respect voor hoe je het verdriet om je moeder hebt omgezet in kracht, met je passie voor fietsen.
Nu ben je weer bij haar. Hopelijk hebben jullie elkaar daarboven gevonden en mogen jullie samen rust vinden. Doe haar de groetjes.
We zullen je nooit vergeten.
Liefs,
Tante Joke en kinderen
Lieve Daan,
Toen jij een jaar of 8 was speelde je een kampioenswedstrijd. Met een snoepzak in mijn hand ben ik naar je gaan kijken.
Toern ik na de wedstrijd deze aan je gaf, vroeg een vriendje wie ik was. Na een korte aarzeling zei je: dit is mijn neptante.
Trots was ik dat een kind mij deze titel gaf.
De jaren daarna is het altijd zo gebleven. Gekscherend werd ik neptante Linda genoemd en ome Johan die kale.
En je was heel duidelijk, pas als we zouden trouwen met een goed feest erbij natuurlijk, zou ik tante Linda worden.
Toen we eindelijk de trouwdatum prikte bleek jij op vakantie te zijn, wat was het een verrassing toen jij toch onverwachts ons feestje kwam binnengelopen.
Je open en vrolijke karakter zorgde altijd voor gezelligheid, grapjes en zeiken met ome Johan.
Wat gaan we dit missen jongen!
Je was goed in het leven vieren, dus maak er een mooi feestje van boven.
x ome Johan en tante Linda
Jan, Rob en Floor, alle kracht om dit immense verlies te dragen.
We zijn er voor jullie…
Zoals jij wel eens tegen mij zei: ‘Ik heb veel met je op Maud’ dat had ik ook met jou Daantje. Ik ga je missen 💫
Heel veel sterkte aan iedereen die hem lief had🌹✨️
Lieve Jan Rob en Floor
Wat een verschrikkelijk nieuws er zijn geen woorden voor te vinden.
Ik hoop met heel mijn hart dat jullie de kracht mogen vinden om dit verlies te dragen .
Zo oneerlijk en hartverscheurend.
Ik ben door heel jullie leven meegelopen met de mooie herinneringen maar ook de vervelende het verlies van Rina en nu Daan .
Ik heb Daan op zien groeien van baby tot een prachtige kerel waar jullie met zijn allen trots mogen zijn.
Met heel mijn hart bij Jullie
Lieve familie en vrienden,
Wat zal die Daan gemist worden! Mooie kerel die altijd wel een woordje klaar had met een grote glimlach op zijn gezicht.
Alle sterkte gewenst voor iedereen die hem lief is 😘
Hans Elle
Pim Dirk en Ruud
lieve Jan,Rob en Floor,
Een jong leven,te weinig tijd gegeven.
Te kort op deze aarde,maar van Onschatbare Waarde.
Heel veel sterkte en kracht ,om dit onmenselijk verdriet te moeten dragen.
Liefs Hanneke en Pascal
Zevenbergen.
Daantje!
Genoot van zoveel dingen.
Crossen, voetbal, fietsen, werken.
En met un pilske op; van zingen.
Hoe kon dit gebeuren afgelopen zondag?
Nu moeten we verder zonder
Jouw mooie pretoogjes en lach.
Daantje!
Je familie, vrienden, collega’s en zoveel mensen meer,
Gaan jou gruwelijk missen!
“Een jong leven
Niet meer tijd gekregen
Te kort op deze aarde
Daantje, JIJ BENT VAN ONSCHATBARE WAARDE”
We wensen iedereen heel veel kracht en liefde toe om dit verlies samen te dragen.
Gecondoleerd,
Tonny en May der Kinderen
Lieve Jan rob en floor Wat een vreselijk nieuws kregen we maandag avond te horen .met geen pen te beschrijven en niet te bevatten.wat was je een leuk jong daan .en wat hebben we op de camping in duitsland een plezier gehad met zijn allen. Daar denken wij met plezier aan terug. Zo willen wij jullie herinneren. Heeeel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies. Gert en gerrie
Wat schrokken wij van dit verschrikkelijke nieuws maandag jaren op de camping met de hele fam altijd gezellig en daarna kwamen we elkaar weer tegen op de zwarte cross en nog altijd even spontaan en vriendelijk ik wens de familie en nabestaanden heel veel sterkte met dit grote verlies wat zul jij gemist worden
Anique
Herinnering aan Daan Verouden
Ik heb Daan leren kennen als 16/17 jarige jongen.
Toen hij bij Ketelaars de dam op kwam rijden met zijn brommertje, waar hij als kraan machinist kwam werken. Een leergierige jongen die veel van je wilde leren . En als hij het even niet wist kwam hij je altijd om raad vragen. Zo werd hij volwaardig machinist. Hij haalde ook zijn vrachtwagenrijbewijs om zo zijn kraan zelf te kunnen verplaatsen. Toen hij zijn rijbewijs op zak had liet ik hem vanaf het werk voor het eerst met de vrachtwagen naar de zaak rijden. Zo trots als een pauw vertrok hij met mij langs hem. Onderweg zij hij Frank maak eens een foto van mij achter het stuur dan kan ik da straks aan ons pap en mam laten zien dat vind ik SKON. Na het verlies van zijn moeder hebben we elkaar ook menigmaal steun kunnen geven . En hierbij ook samen een traan kunnen laten gaan. Na 6 jaar samen gewerkt te hebben besloot je toch Ketelaars te verlaten. Je ging naar Vissers ploegmakers op een grote rups kraan, je had er zin in. Op je laatste dag bij Ketelaars kwam je naar me toe en zei Frank bedankt voor de dingen die ik van je geleerd heb, dit deed me goed Daan . Na een paar dagen kreeg ik al foto’s van je nieuwe kraan waar je trots op was . We appte en belde nog eens. Je zei dat je daar mooi werk had, maar al gauw liet je horen dat je je eenzaam voelde omdat je veel alleen werkte. Algauw kreeg ik telefoon van je dat je van werk ging veranderen . Daan had besloten om naar Smolders te gaan. Ook vanaf Smolders kreeg ik vol trots foto’s van vrachtwagens en machines waar je mee werkte. Volgens mij zat je weer op je plek. Lekker onder de mensen en afwisselend werk, dat was jouw ding. Tot afgelopen zondag het noodlot toe sloeg, Ik kreeg het bericht zondagmiddag binnen. Dit kwam als een bom bij me binnen.
Daantje, zo noemde de meeste collega’s jou bij Ketelaars. Ondanks een leeftijd verschil van 32 jaar., ben je toch altijd mijn maatje geweest in de tijd dat we samen gewerkt hebben. Je had altijd goede zin en niks was te veel voor je. Daantje ik zal je nooit vergeten. Aan jou kunnen er nog veel een voorbeeld nemen.
Daantje we hebben samen gelachen maar ook samen een traan gelaten.
Daan rust zacht, je maatje Frank de Laat.
hierbij nog een foto van daan aan het werk
Jan, Rob en familie, gecondoleerd met het overlijden van Daan.
Wij kennen Daan en familie van de periode camping Korperich in Duitsland.
Wij herinneren Daan als een spontaan en heerlijk boefje.
Wij wensen de familie en vrienden heel veel sterkte toe.
Onze Daan & Rob zo moest je moeder altijd vertellen als ik ze zag of tegen kwam, zo trots als pauw op haar jongens.
En zo kort geleden dat ik hier schreef aan jullie, na het overlijden van jullie Mam
Je was haar oogappel in alles, jou glimlach met een hart van goud.
Maar het lot heeft je weggenomen!! niet te bevatten onbegrijpelijk geen woorden voor.
Jan Rob & Floor
fam. en vrienden
Heel veel kracht en sterkte samen,
in deze zware tijd en met het grote gemis van jullie Daan
Marjan & John Bierkens Strijbos
Lief petekind,
Als jongste neefje van de familie Verouden was je zeer geliefd. Zowel bij de ooms en tantes als bij je grote neven en nichten. Je was en blijft : ONS DAANTJE❤️
Je vrolijke karakter maakte velen van ons blij. Je genoot van de BBQ- avonden en de etentjes van de familie en natuurlijk de neven-en- nichten dagen.
Je probeerde overal een feestje van te maken. Lekker een pilsje drinken en een sigaretje roken. We hebben samen met en om je gelachen maar ook samen veel verdriet gekend. Zeker na het overlijden van je mam. De laatste tijd zat je weer lekker in je vel. Je genoot van je werk en ging weer motorcrossen. Deze hobby had je sinds kort weer opgepakt. Trots en gemotiveerd ging je op 23 maart weer crossen. Helaas
werd dit je fataal. Hier zijn geen woorden voor.
We gaan je ontzettend missen maar je blijft altijd in ons ❤️
Liefs, ome Jos en Tante Miek🌼
Daan heb ik leren kennen bij Ketelaars als kraanmachinist. Een kleine jongen op een grote mobiele kraan. Als we Sam een klus moesten doen, hadden we veel lol.’Eerst een sigaretje en dan zullen we eens beginnen’, zei jij altijd. In de winter deden we ook samen sneeuw schuiven. Jij op de trekker en ik op de knikmops. Als ik het koud kreeg zei je kom maar bij mij in de trekker zitten, want hier is het heel warm. We hebben ook met z’n drieën, jij, Roel en ik 200 bomen gezet voor de gemeente Tilburg. Wij met de bus en jij met de kraan en kiepkar. Als ik langs die bomen rijd dan moet ik denken aan jou Daan. Aan de mooie tijd die ik samen met jou heb gehad bij Ketelaars. Heel veel sterkte familie en vrienden van Daan. Je maatje Marco
Lieve schat wat ga ik je missen!! Geen selfies meer maken voor op de verouden app als we elkaar tegen kwamen. Geen drankje meer samen doen geen sigaretjes meer samen roken…
Lieve daan ik hou van je en zal je nooit vergeten! Dikke kus Liz ❤️❤️
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Wat een gemis en niet te bevatten.
Wij wensen jullie en familie heel veel sterkte en kracht toe voor nu en de tijd die komen gaat!
Vanaf de lagere school kwam je al bij ons. Vanaf toen vaste klasgenoot van onze Tim tot jullie samen Soma Harderwijk hebben afgerond. Vanaf Doll Weekend is bij jou/jullie het crossvirus binnen gedrongen. Bijna wekelijks waren jullie bij ons te vinden of brachten we jullie naar de crossbaan. Samen met onze jongens en andere vrienden hebben jullie wat gecrost. Daarom was het zo mooi dat je na vele jaren hier weer je passie gevonden had, want voetbal was niet geheel je ding. Dat was meer voor de derde helft, om onder de mensen te zijn en genieten van het leven. Als coach van het voetbal heb ik wel eens tegen anderen gezegd: “op Daan kun je gewoon niet boos worden”. Dat was wel eens ooit, maar dan lachte je en gooide je er weer een opmerking uit, zodat alles weer weg was.
Dank dat we van je hebben mogen genieten en dat het een mooie levensles is wat je ons gegeven hebt.
fam. Verouden gecondoleerd & sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Wat een heftig nieuws weer Jan. Wij willen jou en je familie heel veel sterkte toewensen met het verwerken van dit grote verlies.
Jan, Rob en Floor,
Wat een heftig nieuws weer……zo’n bericht wil niemand krijgen.
Wij hebben er geen woorden voor, zijn er stil van.
Heel veel sterkte en kracht gewenst om het verlies van jullie Daan te verwerken.
Jos en Marianne
Jan, Rob en Floor
wij willen jullie , familie en vrienden .
heel veel sterkte toewensen met dit groot verlies
Herman & Marion Gerritsen
Jan,Rob en Floor
En vrienden van Daan
Onbeschrijfelijk dit verlies
Dit is niet te bevatten.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst voor de tijd die gaat komen .
Maurice & marloe witlox
Jan, Rob, Floor, familie en vrienden van Daan,
Geen woorden kunnen het verdriet en het gemis verzachten dat jullie nu voelen. Het onverwachte afscheid van Daantje laat een enorme leegte achter. Wij hopen dat jullie troost kunnen vinden in de mooie herinneringen die jullie met hem hebben gedeeld.
Onze gedachten zijn bij jullie in deze moeilijke tijd. Veel kracht en sterkte gewenst.
Bram en Suus
Jan, Rob, Floor en verdere familie en vrienden
Heel veel sterkte, liefde en kracht voor nu en de tijd die komen gaat!
Franka Boonen
Jan, Rob en Floor, heel veel sterkte met het verliezen van jullie Daan.
Daan, jongen we gaan jou missen, niet meer efkes buurten als we thuis komen van ons werk, we zien jouw niet meer vertrekken op jouw klumpkes op de fiets richting jouw vrienden of naar de kroeg. We kunnen niet saome gaan trainen voor Vrijthof-Vrijthof. Niet meer een pilske drinken mee jouw bij jullie thuis.
Daan Houdoe
Vol ongeloof kregen we zondag te horen dat er abrupt een einde aan het leven is gekomen van Daan. De vrolijke gezellige, volop van het leven genietende Daan. Die altijd riep of zwaaide als ik hem tegen kwam. Vorig jaar waren we nog samen op de alpe waar je als een speer op je fiets de berg op ging allemaal voor jullie mam die je zo vreselijk miste.
Zaterdagavond bracht je onze Joeri nog thuis van een feestje omdat je fit wilde zijn voor de grote wedstrijd van zondag. Niemand had toen kunnen bedenken dat dit zo zou eindigen. Nog zoveel plannen en zoveel levenslust. We gaan jou allemaal verschrikkelijk missen lieve Daan maar vergeten zullen we jou echt nooit.
Jan, Rob en Floor, wij wensen jullie heel veel kracht om dit grote verlies te dragen.
Cees en Wieteke
Rob, Floor en Ome Jan,
Gecondoleerd met het verlies van daan. Ik kon dan wel niet in Nederland bij de uitvaart zijn. Mijn gedachten zijn bij jullie. Wat zullen we Daan missen.
Beste Jan, Rob en Floor,
Ook langs deze weg gecondoleerd met het overlijden van Daan. Zo oneerlijk, onwerkelijk en onvoorstelbaar.
Wat was het zojuist een mooi, warm, indrukwekkend en groots afscheid. Wat gaat die vrolijke, gezellige, spontane Daan met zijn pretogen, duim omhoog, sigaretje in zijn mond en pilske in zijn hand, gemist worden!
Het is stil in ons en we zijn in gedachten bij jullie.
Heel veel sterkte en warme groet,
Renie Oppers, Paul van der Schoot
Rust zacht strooi maatje . We hebben veel plezier gehad in de nachtelijke uren met het strooien . Familie en firma Smolders heel veel sterkte toegewenst met die grote verlies
Lieve Daantje,
Soms schieten woorden tekort voor een verdriet dat zo groot is. Toch wil ik proberen iets te vertellen, iets dat laat voelen hoe geliefd jij was. Sommige mensen maken van elke ontmoeting een herinnering. Jij was er daar een van.
Jij hoort bij ons, bij de Plekkers. Al jaren zijn wij samen als een soort tweede familie. De Plekkers-weekenden waren altijd gezellig. Je was vaak een van de laatsten die naar bed ging of je ging nergens heen en sliep gewoon op de bank. Met een sigaret in je hand en een flesje bier binnen handbereik genoot je van die weekenden en was jij helemaal in je element. Meestal lachend, altijd in voor een geintje en recht door zee. Maar achter die stoere buitenkant zat een gevoelige jongen met een klein hartje.
Met elke Plekker had jij wel een eigen band en een leuke herinnering. Grote of kleine momenten die jij nooit vergat. En dan zei je soms: “Witte nog van toen…?” Ja, lieve Daan, we weten het nog. En we zullen het ook nooit meer vergeten.
Twee weken geleden zat je nog bij ons aan tafel. Je vertelde hoe moeilijk het voor jou was toen jullie pap zo ziek was. Over hoe je jullie mam miste. Maar je vertelde ook over de dingen waar je naar uitkeek. Je had er zin in om de motorcross op te pakken, om Max te helpen bij zijn wedstrijden. Je ging trainen voor Vrijthof – Vrijthof en je wilde graag met jullie pap nog een keer de Alpe d’HuZes fietsen. Dat was jij: weer plannen maken en ergens naar uit kijken.
Afscheid nemen doet pijn, zeker als het verhaal nog niet af is. En jouw verhaal, Daan, was nog lang niet klaar. Er had nog zoveel moeten komen, zoveel momenten en herinneringen die we met z’n allen hadden willen maken. Maar nu moeten wij jou loslaten, al zouden we je het liefst nog lang bij ons houden.
Bij de Plekkers is weer een leegte ontstaan, een gemis dat niet te vullen is. Maar we houden je in ere, samen met jullie mam. We nemen jullie mee in onze verhalen en in onze herinneringen. Bij elk plekkersweekend zullen we op jullie proosten en zeggen: “Witte nog van toen…?”
Rust zacht, Daantje. Geef je jullie mam een knuffel van ons?
Lieve Daan, Daantje, menneke,
Daar staan we dan. Een groots afscheid, voor een groots persoon. Je was nog lang niet klaar hier, en wij kunnen jou nog lang niet missen.
Vroeger was je klein Daantje, en dat ben je eigenlijk altijd gebleven. Je was als kind graag druk aanwezig. Je reed rond op de crossmotor, voetbalde in de tuin, stapte op de mountainbike of ging vissen als je het een dagje rustiger aan deed. Tegenwoordig zagen we je vooral vaak met een sigaretje en een flesje bier. ‘Ik ga ‘t een roken’ of ‘effe een sigaretje woelen’ zei je dan. Alles op je gemak uiteraard, want als jij er geen zin in had dan kregen wij jou niet vlug. Daan was Daan, altijd zichzelf en daar was maar één versie van.
Je was een trotse kraanmachinist, die maar al te graag liet zien of horen met wat voor werk hij bezig was. Je zat bij Smolders écht op je plek en daar vertelde je ons vaak over. We waren blij om te zien dat je daar het afgelopen anderhalf jaar opleefde.
Je hebt veel verdriet gehad van het overlijden van jullie mam 3 jaar geleden. Jullie waren 2 handen op één buik, altijd samen aan het grappen of vervelen en jij kon weinig verkeerd doen bij haar. Haar overlijden zette je wereld op z’n kop en ook 3 jaar later had je hier nog veel moeite mee. Het lukte je steeds beter om er over te praten en je bleef mooie herinneringen delen, waardoor je het kon dragen. Afgelopen jaar heb je ons allemaal laten zien hoe groot jouw liefde voor jullie mam was, toen je ogenschijnlijk zonder moeite 4 keer de berg op klom. Je ging Rob fluitend voorbij… Dit jaar zou ook Vrijthof-Vrijthof jou zeker gelukt zijn.
Na het overlijden van jullie mam werden jij en jullie pap échte maatjes. Je liet aan het einde van je werkdag altijd even iets van je horen, ook al kwam je 10 minuten daarna thuis. Vaak heb je hem gezegd: we hebben het goed samen, pap. Met de nodige biertjes op liet je hem nog eens extra horen hoe blij je met hem was.
Jij en Rob waren verschillend, maar ook zo hetzelfde. Ha Wimke, zei je dan. Hey Helmus, hoorde je terug van Rob. Jullie waren het vaak met elkaar eens en deelden dezelfde humor. Zeker in de kroeg hadden jullie de grootste lol, met bepaalde gebaren naar elkaar die verder niemand begreep. De afgelopen jaren waren jullie een grote steun voor elkaar. Echte broers en dikke vrienden, dat waren jullie en dat blijven jullie.
Ik had veel met je op Daantje. We hadden plezier als we samen Rob konden vervelen. Met name de uitspraak ‘doe mij maar een Royal Paars’ kwam bijna wekelijks wel een keer terug, waarbij wij de grootste lol hadden en Rob weer met zijn ogen begon te rollen. Je klopte na het overlijden van jullie mam wel eens bij me aan voor hulp bij het een of ander, en die hulp gaf ik je maar al te graag.
Afgelopen zondag brak onze wereld opnieuw in duizend stukken. Al weken ging het over je eerste crosswedstrijd en met een grote lach toeterde je Rob nog voorbij die ochtend. Die zonnige zondag, jouw oude maar favoriete hobby, het is allemaal geëindigd in een grote nachtmerrie.
Lieve Daan, ik beloofde jullie mam op haar uitvaart dat ik goed voor haar mannen zou zorgen. Dat zal voor jou helaas niet meer gaan, maar weet dat ik aan jou dezelfde belofte doe: ik zal goed voor jullie pap en Rob zorgen.
Daantje, menneke, het ga je goed. Dankjewel voor alles en maak er samen met jullie mam een feestje van daarboven. Wij gaan je ontzettend missen.
❤️❤️❤️
Daan,
Wij zaten samen op de basisschool en waren kameraden met een groep jongens uit Spoordonk.
Na de middelbare school kregen jij, Frans & ik de gezamenlijke hobby om trekkertrek te gaan rijden, dat was het begin van een nieuwe vriendengroep: De Boerkes
Het ging bij trekkertrek niet enkel om de tractors, maar meer om de gezelligheid en het bier naderhand.
Dat bier heeft geleid tot vele verhalen en mooie herinneringen.
Met een sigaretje in de mond probeerde jij altijd de boel op stelten te zetten.
Dit ging van klimmen in de tentpaal tot buikschuiven over de bar.
Ook toen je steeds meer met ons op stap ging bleef je nog steeds goed bevriend met je groep uit Spoordonk en kwam je nog graag op het voetbalveld.
We gingen met een steeds grotere groep op stap, dit vond jij alleen maar mooi. Door de jaren heen werd deze groep steeds hechter en is uitgegroeid tot een grote vriendengroep.
Met deze groep hebben we veel vakanties beleefd: Van vriendenweekend, zwarte cross, skivakanties tot de megarun.
Op deze vakanties hebben we veel gelachen en nog veel meer meegemaakt.
Je had op die vakanties maar voor een paar dingen aandacht: bier, sigaretten & vrouwen.
Hiermee had je het zelfs ooit zo druk dat de wc of jouw bed iets verder weg stonden dan gedacht.
Dit was je de dag erop al snel vergeten, daarna zei je al weer vlug:
Dees wordt menne dag, vandaag gaat het lukken!
De megarun was een vakantie die niet alleen ging over bier drinken, hier heb je ook vele kilometers getourd door Europa.
Over auto’s gesproken: Daar was je niet zuinig op. Net zoals je banden, deze waren met jouw rijstijl niet aan te slepen.
Daan dacht nooit in problemen, maar altijd in oplossingen.
Toen Daan wilde stoppen met sigaretten roken viel dat nogal tegen, dus begon hij met sjek. Dan was hij in ieder geval minder sigaretten gaan roken. Zo was er voor elk probleem een simpele oplossing te bedenken.
Tijdens de vele avonden op stap, de weekendjes weg, de zwarte cross, de routes met de megarun en nog te veel andere dingen om op te noemen hebben we één ding vaak gezegd:
Wat hebben we samen toch een skon clubke!
De liefde voor crossen had je al van jongs af aan.
Dit heeft door omstandigheden op een laag pitje gestaan, maar deze hobby heb je een tijdje geleden weer vol enthousiasme opgepakt.
Wat konden wij genieten van de verhalen over jouw nieuwe motor, de trainingen en hoe je uitkeek naar de eerste wedstrijd. Afgelopen zaterdag liet je zelfs het bier aan de kant staan zodat je zondag fit was voor de wedstrijd.
Jouw enthousiasme maakte ons erg nieuwsgierig, we waren vol trots onderweg naar jouw eerste wedstrijd totdat we hoorden dat er iets ergs was gebeurd.
Hoe erg konden we toen nog niet bevatten en wilden we niet geloven.
We hebben toen direct veel steun gehad aan ons skon clubke, waar jij een belangrijk deel van uitmaakte.
Daan,
Jij zal altijd een onderdeel blijven van ons skon clubke!
We gaan je heel erg missen.
Lieve Daan,
Ons kleine neefje…
Wat hebben we toch veel met jou gelachen. Maar helaas, veel te kort.
Altijd als we elkaar tijdens het stappen tegenkwamen als neven en nichten, moest er een selfie gemaakt worden voor in de fam. Verouden-app. Die foto’s werden vaak pas midden in de nacht verstuurd, waardoor de oudere generatie in de app — die allang op één oor lag — steevast dacht: “Oh nee, daar heb je ze weer!”
Als we nu filmpjes of foto’s van jou terugkijken, zien we je altijd stralen met die herkenbare big smile op je gezicht, vaak met een biertje en een sigaretje in je hand. Want als jij ergens binnenkwam, wist je zeker dat de gezelligheid ook binnenkwam.
We hebben samen al een paar keer een neven- en nichtendag gehad, natuurlijk mét aanhang erbij. En toen jij een keer mee mocht bedenken wat we gingen doen… ja hoor, toen werd het een dag vol bier en feest tijdens het Oktoberfest in Nijmegen. Typisch jij — een dag vol gezelligheid en lachen, zoals we dat van je gewend waren.
Vroeger was je altijd zo’n klein, schriel menneke en noemden we je steevast Daantje in plaats van Daan. Die bijnaam is altijd blijven hangen en past stiekem nog steeds perfect bij je als jongste kleinkind van de familie.
De laatste tijd was je ook weer begonnen met keepen bij de Spoordonkse Boys. Maar zoals je zelf altijd lachend zei: “Ik ben beter in de derde helft!” En dat past bij jou, niet alleen op het veld, maar vooral daarna maakte jij het verschil. Of je nou met een biertje in de kantine stond of gewoon met je aanwezigheid — jij bracht altijd sfeer.
Vorig jaar heb je nog de Alpe d’HuZes gefietst, en wat waren we ongelooflijk trots op jou! Maar liefst vier keer ben je die loodzware berg op gegaan. En als die regen niet was gekomen, had je zeker weten die vijfde keer ook gehaald — daar twijfelde niemand aan. Met jullie mam als engeltje op je schouder was je doorzettingsvermogen enorm.
We weten dat je nu bij jullie mam bent, die je zo ontzettend miste. En met jou erbij zal het daarboven vast één grote, gezellige boel zijn. Toch hadden we je zo graag nog langer hier gehad…
Lieve schat, geef de rest van de familie daarboven een dikke knuffel. Je zit voor altijd in ons hart, en we zullen je never nooit vergeten.
We houden van je.
Daantje,
Wat heb jij ons laten schrikken .. en het is nog steeds moeilijk te beseffen…
Niet alleen gingen wij samen op stap, met zoals jij altijd zei; ‘skon clubke’, maar in december 2023 kwam je ook bij ons werken. Je hebt een onuitwisbare indruk achtergelaten – een échte allemansvriend die altijd zwaaide of zijn duim omhoog stak.
Je had binnen no-time je vaste plekje tijdens het koffiedrinken geclaimd, en een sjekkie in de ochtend voordat je begon met werken hoorde daar natuurlijk bij. Liebherr was in het begin niet jouw merk; je moest wennen aan de kraan. Het was dan ook altijd een goedlachse strijd, want volgens jou moest het een Doosan of Hyundai zijn. Maar in het laatste halfjaar had je je draai gevonden met de Liebherr. De lampjes die erop kwamen, waren helemaal jouw ding. Vol trots zei je dan ook: “Ik heb er meer dan Thijs!” De bakkenwagen, waarin je nu je allerlaatste reis hebt gemaakt, vond je ook prachtig – je zou er alleen maar trots op zijn geweest.
Er waren ook momenten dat het verlies van jullie mam je extra zwaar viel. Een paar weken geleden appte je mij met de vraag of we even konden praten. Jullie pap had namelijk gezegd dat je dit ook op het werk mocht delen, en dat je er niet alleen mee hoefde te blijven rondlopen. Tijdens dat gesprek vertelde je open over je emoties, en dat luchtte op. De laatste tijd zagen niet alleen ik, maar ook de rest van onze collega’s je weer steeds vaker stralen.
Afgelopen zaterdag zei je nog lachend tegen me: “Maandag wil ik wel handig werk hebben, want ik denk dat ik flink wat spierpijn ga krijgen.” Ik had beloofd dat ik naar je wedstrijd zou komen kijken, iets waar jij enorm naar uitkeek. Joeri en ik stonden op het punt om te vertrekken toen we het telefoontje kregen met het slechte nieuws. Helaas mocht het niet zo zijn…
Het is zo onwerkelijk en niet te beseffen dat je nooit meer met je Audi achterom zal rijden, dat we nooit meer samen pilsjes zullen drinken, en dat er nog zoveel mooie momenten zijn die we nu moeten missen.
We gaan jou enorm missen vriend!
Liefs, Pieter Smolders
Willem:
Lieve Daan,
Grard en ik willen namens de neven en nichten van familie Bierkens een aantal
herinneringen met jou delen die wij koesteren.
Als petekind van je ouders en met 2 jaar leeftijdsverschil voelden jij en Rob als broertjes
voor mij. Ik kwam altijd graag bij jullie om te spelen; eerst in de zandbak of lekker wroeten in
de zwarte grond. Later scheurden we op de skelters of fietsen door Spoordonk. En als het
even kon, beschoten we elkaar met maisschieters.
Maar een herinnering die Marloes, Susan en mij goed is bijgebleven gaat over die ene
zondagochtend na een avond logeren toen jij, rob en ik dorst hadden. Weet je nog, Daan?
Op zoek naar wat te drinken, trokken wij de koelkast open. En wat troffen we daar aan? De
Breezer van de oppas van de avond van te voren. Ja, dat zag er voor ons wel lekker zoetig
uit en, hup … Daar gingen we! Met de breezer op de bank ging het vlot in onze lege maag.
Ons viel in ‘t begin nog niet zoveel op, maar ome Jan en tante Rina hadden al gauw door
wat er gaande was. Wat een lol dat we hadden en echt recht lopen zat er niet meer in..
Althans… als we de verhalen moeten geloven..
Lieve Daan, ik heb zoveel leuke herinneringen aan jou, maar vooral herinneringen die in
mijn hart zitten. Vooral aan het goede en fijne gevoel dat jij, tante Rina, ome Jan en Rob mij
altijd hebben gegeven. Jullie gezin voelde echt als een 2e thuis, dat was fantastisch.
Wanneer Anne, Carly en Guido aan jou denken, zien ze een glimlachende, trotse jongen, die
af en toe ook wel ondeugend kon zijn. Hoe groot je ook werd, je bleef altijd ‘ons Daantje’
.
Zoals toen je jong was en ook graag een pilsje wilde proberen. Aan je gezicht was af te
lezen dat je het niet lekker vond, maar je bleef stug volhouden dat het “echt wel lekker was”
.
En zoals die keer dat oma rustig achter haar rollator stond, totdat jij met een brede grijns je
kans greep en zonder aarzelen op haar rollator plofte.
‘Prima stoel’ vond jezelf, terwijl je
achteroverleunde alsof je de perfecte stoel had gevonden.
Ons Daantje, ondeugend, een tikkeltje baldadig, maar een hart van goud.
Grard:
Hé Daantje,
Als oudste van je neven, en een leeftijd verschil van 10 jaar.
Lagen onze interesses ver uit elkaar. Maar toch wisten we wel altijd te lachen en begrepen
we elkaar.
Vooral toen je 16 werd en er echt bier gedronken kon worden. De momenten dat we elkaar
tegen kwamen op stap of met carnaval werd er altijd geknuffeld en geproost, die blik van
herkenning als oudste en jongste neef in de famillie zal ik erg in je missen maar vooral
koesteren in het hart.
Een moment wat me nog altijd goed bij staat is carnaval 2014 of 2015 in Moergestel buiten
bij dn draai.
Jij en je vriendjes hadden ruzie en jij ging heel ruig je grote neef wel even halen om het wel
op te lossen, en inderdaad het was zo opgelost en er kon weer geproost gedanst en
gelachen worden.
Wat onze Kees vooral bijstaat zijn de leuke logeerpartijtjes met zijn allen, waarbij tenten
werden gebouwd. Niks was te gek bij ons of bij jullie thuis. Naarmate jullie ouder werden
kwamen jullie elkaar vaak tegen op stap. Dan dronken jullie een aantal biertjes en rookten
samen een sigaretje. Suzan heeft je ook al vroeg leren kennen door haar vriendschap met
Liz en als jouw leiding op SJS kamp. Het was dan ook erg leuk toen ze in onze familie
kwam, jullie elkaar al goed kenden.
Op momenten dat we jou missen, zullen wij ons opvrolijken met die filmpjes van jouw
zangkunsten met Joëlle. Van dat filmpje krijgen we nog steeds een lach op ons gezicht.
En ook onze Tom heeft herinneringen aan jou. Wat hij meteen zei was: “onze Daan, da’s
echt een machine-man, alles wat brult vond ie mooi. Zelfs bij de maaimachien moest jij
natuurlijk even op het pedaal trappen, en dan zag je ‘m lachen.
”
Lieve Daan,
Je mocht een gezonde stevige vent zijn geworden.
Maar zoals jullie mam vroeger altijd al zei, ons Daantje blijft toch een spinneke en voor mij
ben je dat altijd gebleven. Wat steeds terugkwam in alle herinneringen aan jou is hoe jij kon
glimlachen, de trots die je kon uitstralen, maar zeker ook jouw eigen manier van ondeugend
zijn.
Jongen, doe tante Rina, ome Rien, opa en oma de groetjes, en pas ook goed op onze Sam.
Hey maat,
Daar staan we dan, met zijn alle. Je moest eens zien hoeveel mensen hier bij elkaar komen, allemaal voor jou!
Het is lastig om de juiste woorden te vinden voor de pech die jij hebt gehad.
Altijd was je er bij, om er een feest van te maken.
Wij als vrienden, zullen ons vasthouden aan de vele mooie herinneringen die wij met jou hebben mogen meemaken. Want dat zijn er een hele hoop!
– Vroeger, toen we elk jaar carnavalswagens bouwde met zijn alle.
– De voetbalwedstrijden bij de boys, met jouw in de goal. Tijdens jouw uittrap, moest er iemand achter je staan, omdat je anders de bal over jezelf heen schoot in eigen goal.
– Elke dag rondjes om het huis rijden met je motor. Jullie pa zag zijn tuin er aan gaan.
– Onze vakanties samen, naar Terschelling en Blanes.
– Onze vriendenweekenden, dat we je mee namen naar de “grote stad”, Den Bosch. Toen we je kwijt waren, en een half uur later weer zagen rennen in een gestolen bananen pak.
Je zei nog “jullie moeten mij niet meenemen naar de grote stad”. Mensen liepen ons terras voorbij en zeiden tegen elkaar “we lopen een stukje door, hier zijn ze wel heel zat”.
Overal was je welkom, en kon jij alles maken, omdat je alles deed met een lach op je gezicht.
– Onze laatste vakantie samen was naar Solar. Niet perse jouw ding, maar toch ging je graag mee. Gewoon, omdat je er graag bij was.
En daar zijn we je dankbaar voor !
Wat hadden we er toch zin in, om onze eerste wedstrijd samen te gaan rijden.
‘s Morgens nog ffkes zitten buurten, samen met jullie pa.
Bakske koffie er bij en, “succes mannen en kijk uit”. Waar wij op antwoorden “joojoo komt goed!”.
En daar gingen we, samen teveld.
“Ik maak er nog inne werm”. Dat was het eerste wat je zei toen we aankwamen.
Toen we ons gingen melden bij de kantine kreeg je te horen dat je nog moest vlaggen bij de kleine mannen. “Heb ik weer” , “Doe inne keer mee met een wedstrijd, en moet ik meteen vlaggen”, zei je met een lach.
Dus, wij samen in het hokje om te vlaggen. Toen we klaar waren, moesten we weer langs de kantine, Want je moest weten of dat ze er bier verkochten, Want anders namen je vrienden het zelf mee,
Toen we samen weer naar de bus waren gelopen. Zei ik “Gade gij maar omkleden, dan zal ik je motor wel ff klaar zetten”.
En Daar ging je dan, eerst even trainen en de baan verkennen.
Daarna kwamen er een paar vrienden kijken om ons aan te moedigen. Eerst even een paar bakken koffie en nog wat sigaretten…
Je eerste wedstrijd, en het was ook helaas je laatste…..
Ik zag je nog springen, maar ook helaas vallen….
We zijn meteen naar je toe gekomen, maar het was al te laat….
We hadden niet verwacht dat het zo moest eindigen….
Maar, grote vriend, wij weten zeker dat je tot de laatste minuut hebt genoten met wat je aan het doen was. En dat verzacht bij ons de pijn….
Bedankt voor alles !
Vroeger als klein menneke kwam je al veel bij ons, voetbalden we in de tuin of ging ik mee bij jullie crossen kijken. Later stonden we als plekkers samen in de kroeg, ik heb je na de pinksterfeesten nog ooit uit de sloot gevist waarnaar we er wel 3 uur over hebben gedaan om in spoordonk te komen. Dan bakte we nog een ei, dronk je nog een laatste pilsje en ging je naar huis. Op plekkersweekend grapte je altijd tegen ons pap dat je wel bij mij in bed ging liggen.
Daantje, je was als familie, een soort tweede broertje, voor mij. Je had altijd een lach op je gezicht, kwam altijd ff heu zeggen. Je vroeg altijd hoe het met mij of in Amsterdam was, ookal was dat helemaal niet jou ding. Een allemansvriend met een heel klein hartje.
Wat ga je gemist worden.. Rust zacht Daan
En heel veel sterkte aan Jan, Rob, Floor en iedereen die Daan lief had ❤️
Lieve Daantje,
Geen een trekker trekker of zwarte cross zal ooit nog het zelfde zijn voor ons zonder jou. Bijna altijd kwamen we jou tegen en dan kreeg ik een dikke knuffel en niels een biertje en een sigaretje ( een pinneke) zoals jullie dat noemde. En als we je nog niet hadden gezien dat appte ik je; waar sta je? Ik hoefde niet te vragen of je er was, want ik wist toch wel waar het feestje is is Daantje ook.
Wat gaan we jou en je vrolijkheid en gezelligheid ontzettend missen jonge! We zullen jou nooit vergeten!!♥️
Maak er een mooi feestje van daar boven met de rest van de familie zoals je dat hier ook altijd deed.